Πιστευεις οτι ξερεις τα παντα για την Αννα Βισση;

"Έκλεβα δισέλινα από το μπακάλικό μας και αγόραζα υφάσματα! Ένωνα τα κομμάτια και έφτιαχνα sexy μπλουζάκια"

"Από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι ότι από τα 12 χρόνια μου άρχισα να τραγουδάω δημόσια. Σχολείο πήγα στο παρθεναγωγείο της Λάρνακας και ήμουν πολύ καλή μαθήτρια. Σ’ όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου έπαιρνα μέρος στο τραγούδι ή στο θέατρο. Έπαιζα διάφορα παιχνίδια όπως κουτσό, σχοινάκι κ.ά. Άρχισα κλασικό γυμνάσιο στη Λάρνακα. Παρακολούθησα μέχρι την 4η τάξη και μετά ήρθα στην Αθήνα όπου και τέλειωσα στο 6ο Κυψέλης με γενικό βαθμό 17". Μανίνα, 1977

"Ήρθα στην Ελλάδα το ’72 και μου ’καναν ακρόαση. Ήμουν μόλις 13 χρονών. Μ’ άκουσαν στη Λύρα και στη ΜΙΝΟΣ. Εγώ όμως πάντα ήθελα τη ΜΙΝΟΣ που είχε τις φίρμες. Μικρό παιδάκι βλέπεις, όλα αυτά με θάμπωναν. Προτίμησα λοιπόν το Μάτσα κι αυτός βεβαίως προτίμησε εμένα. Κι έτσι το ’73 ήρθα στην Ελλάδα, υπέγραψα στη ΜΙΝΟΣ και εγκαταστάθηκα. Θυμάμαι μόλις μπήκα στη ΜΙΝΟΣ, ο πρώτος άνθρωπος που είδα και μου σύστησαν ήταν ο Γιώργος ο Νταλάρας. Τυχερό. Σ’ όλα αυτά, πάντα, δίπλα η μητέρα μου. Αυτή μιλούσε για μένα και σ’ αυτή χρωστάω τα πάντα." Διπλό Τηλέραμα, 1983

"Θέλω απλά μια μόρφωση. Δε σκοπεύω στο επάγγελμα του δικηγόρου. Αυτή τη μόρφωση η Νομική μου την εξασφαλίζει. Έπειτα, κατά κάποιο τρόπο, μου δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τη δουλειά μου. Για την κατοχύρωσή μου γενικά μέσα σ' αυτή και σε πολλά άλλα ακόμη πράγματα." Ρομάντζο, 1975

"Βρήκα στους συναδέλφους μου, που συνεργάστηκα μαζί τους, συμπάθεια, κατανόηση. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί μπήκα γρήγορα στον κύκλο μου, έκανα γρήγορα δίσκους, βρήκα ανθρώπους με βοήθησαν και όλα αυτά γίνανε σε πολύ γρήγορο διάστημα." Σημερινή, 1977

"Οι στίχοι και η μουσική του τραγουδιού που είπα φέτος στο Φεστιβάλ ήταν του Δώρου Γεωργιάδη, ο οποίος όταν το έγραψε με φώναξε, το κάναμε πρόβα στο στούντιο και το στείλαμε να προκριθεί. Και προκρίθηκε για να μας οδηγήσει στη βράβευση. Είχα ορισμένους ενδοιασμούς. Όμως το ότι ήθελα να κάνω κάτι δικό μου μου έδωσε δύναμη και χωρίς καθόλου τρακ έφθασα μπροστά στο κοινό. Η επιτυχία μου είναι μοιρασμένη με το Δώρο Γεωργιάδη, ο οποίος γράφοντας αυτός ένα τραγούδι, μπόρεσα εγώ να το αξιοποιήσω. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι περισσότερο απ’ αυτό το τραγούδι εκτιμώ το στίχο του, ο οποίος αναφέρεται σε ένα επίκαιρο θέμα. Επίσης με εξέπληξε παρά πολύ η αγάπη του κόσμου. Πήγαμε σαν αντιπρόσωποι, ο Γιώργος Κριμιζάκης κι εγώ, τυπικά για να ελέγχουμε την ψηφοφορία και να βλέπουμε ότι το κομμάτι έπαιρνε απ’ όλες τις νομαρχίες τους ίδιους σχεδόν βαθμούς. Όταν πια έμαθα την επιβράβευση του κοινού, για μένα όλα είχαν τελειώσει και δεν μ’ ενδιέφερε πια αν θα έπαιρνα το πρώτο βραβείο". Μανίνα, 1977

"Είναι ειλικρινά τιμή μου που συνεργάζομαι και έχω φίλο μου αυτό τον άνθρωπο πια και το συνειδητοποιώ όσο περισσότερο μεγαλώνω. Γιατί ο Νίκος είναι αυτός που ξέρω, είναι ο Νικολάκης μου, είναι αυτός που παντρεύτηκα, αυτός που τραγούδησα τα τραγούδια του, είναι ο άνθρωπος που έχω μισήσει κατά καιρούς σα σύζυγο, είναι ο φίλος που διαφώνησα, που πετάξαμε πράγματα ο ένας στον άλλο, που τσακωθήκαμε, που πιάσαμε χαμηλά, που φτάσαμε στον ουρανό, που πετάξαμε μαζί με τα όνειρά μας... Είναι όλα αυτά. Και τώρα πια που είμαστε ακόμα περισσότερο κοντά ο ένας στον άλλο, συνειδητοποιώ ακόμα πιο πολύ πόσο τυχερή είμαι που έχω βρει έναν τέτοιο άνθρωπο… Που, ξέρεις τι καλό έχει ο Νίκος; Δεν το χάνει ποτέ, που λέμε. Εγώ έχω νιώσει και χαμένη μερικές φορές...". Sfera, 11/05

"Το "Μόνο η αγάπη" είναι από τα τραγούδια που γράφω μόνη μου σε στιγμές περισυλλογής και που τα κρατώ για μένα. Ειδικά αυτό είναι γραμμένο από καιρό και δε θα το τραγουδούσα ποτέ εδώ, επειδή δεν ταιριάζει με τα σημερινά τραγουδιστικά γούστα στη χώρα μας. Θέμα του είναι η αγάπη στη ζωή, σε αντίθεση με τη ματαιότητα των άλλων πραγμάτων. Το τέμπο του είναι αργό και μελωδικό, αλλά φτάνει και σε ψηλές εξάρσεις. Να φανταστείς, αρχίζει με κάποιες νότες πιάνου και καταλήγει ακόμα και σε πνευστά... Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτά που έχω παρουσιάσει μέχρι τώρα." Ρομάντζο, 1982

Εν τέλει ικανοποιούμαι, μπορεί βέβαια να βιάζομαι και να θίγω αυτούς που το κάνουν, αλλά τελικά ο απολογισμός είναι ότι κάνω κάτι καλό εφόσον το μιμούνται, οπότε ας το μιμούνται! (για τους συναδέλφους της που μιμήθηκαν το look της ή το μουσικό ύφος του δίσκου Φωτιά, Pop Corn, 1991)

"Κουράζεται κανείς όταν κάνει πράγματα που δεν τα αισθάνεται. Για μένα το Rex ήταν το "ξεχείλισμα" τόσων χρόνων, μιας και μου εμπιστεύθηκαν ένα καταπληκτικό χώρο, στον οποίο μου δόθηκε η ευκαιρία να δείξω κάποια "πρόσωπα" που είχα πάντα. Έτσι δεν ένιωθα ότι έκανα κάτι κουραστικό, γιατί λάτρεψα την ιδέα ότι κάνω ένα show που πάντα ήθελα να κάνω." Pop corn, 1991

"Έχει περάσει ποτέ έστω σαν μια λάμψη ένα flash από το μυαλό σου να κάνεις ένα δεύτερο γάμο;
- Ναι το χω ξανασκεφτεί και το 'χω απορρίψει το επόμενο δευτερόλεπτο!" Mad 2001

"Μπορεί φέτος να μην περπάτησα στους πλακόστρωτους δρόμους της Πλάκας μέσα στη μαθητική μου ποδιά όπως το 1973, αλλά γύρισα μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, έχοντας φορτωμένη τη σάκκα μου από τραγούδια, ήχους, όνειρα, χαρές, στενοχώριες, χειροκροτήματα κι έναν κόσμο που με πίστεψε, με στήριξε και μ’ αγάπησε, δικαιώνοντας έτσι τη δουλειά μου." Προσωπικό σημείωμα της Άννας στο CD "Live!"

"Ταξιδεύει κανείς για να γνωρίσει, λένε, μια καινούργια χώρα. Εγώ ίσως ταξίδεψα για να γνωρίσω τελικά την Ελλάδα... Κάποιοι μπορεί να τα χάσουν ακούγοντας αυτά τα τραγούδια και κάποιοι να πουν πως αυτό ήθελαν πάντα από μένα... Εγώ είμαι στις καρδιές και των δυο, με τη μεγαλύτερη πίστη από όλους...Το προσωπικό σημείωμα της Άννας στο δίσκο "Ρε!"

"Όταν τραγουδάω αυτά τα απλά τραγούδια της Κύπρου, ριγώ και κλαίω. Και δεν ξέρω τι με συγκινεί πιο πολύ: Η μουσική ή η πατρίδα μου; Μέσα στα δέκα αυτά κομμάτια υπάρχει η Κύπρος. Η ομορφιά της, οι άνθρωποί της, οι έρωτές της, οι γυναίκες της, οι πολεμιστές της, τα παιδιά της, ο πόνος της, το κουράγιο της, οι αγώνες της, η περηφάνια της και η αιωνιότητά της… Πιστεύω με την προσπάθειά μου αυτή να έχω βάλει ακόμα ένα λιθαράκι ώστε να μην ξεχαστούν ποτέ τα δημοτικά μας τραγούδια". Προσωπικό σημείωμα της Άννας στο cd "Ω! Κύπρος"

Άπειρα έχουν συμβεί με τον Καρβέλα. Στο Riba’s όπου τραγουδούσαμε, τον περίμενα κάθε φορά με αγωνία, πότε θα ‘ρθει, αν θα βγει στο ντουέτο, ενώ εκείνος έτρωγε στη Γλυφάδα. Πάντα αγωνιούσα, αλλά ερχόταν on time όταν ήθελε! Μια φορά που τραγουδούσε μόνος του ανέβηκε με λάσπες κάνοντας όλη την πίστα χάλια!" Άννα Βίσση Down town 2005

"Πολλοί με χαρακτηρίζουν ως την Μαντόνα της Ελλάδας, γιατί συνέχεια μεταμορφώνομαι, ωστόσο πιστεύω πως κλίνω πιο πολύ προς τον Bruce Springsteen, καθώς τραγουδάω 3 ή και 4 ώρες κάθε φορά. Μ' αρέσει να σπάω τους κανόνες, να δημιουργώ ένταση, να κάνω λάθη, να χτυπιέμαι στη σκηνή. Δε μ' αρέσει καθόλου όταν πηγαίνω σε μια συναυλία και δε συμβαίνει τίποτα αυθόρμητο. Πρέπει να ροκάρεις!"

"Τον εαυτό σου τον ανακαλύπτεις με τον χρόνο, μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες. Το ανακαλύπτεις, κάποιες στιγμές το χάνεις, το ξαναβρίσκεις σε ένα άλλο επίπεδο. Είναι ένας κύκλος, γιατί ζεις, προχωράς, μεγαλώνεις, μαθαίνεις. Είναι τόσο ωραίο τελικά να μεγαλώνεις. Το μυαλό σου γίνεται ομορφότερο, φρεσκάρει γιατί ξεσκαρτάρει ό,τι κακό και ό,τι περιττό, ό,τι ψεύτικο. Το άδικο είναι ότι το δέρμα και το σώμα γερνάνε. Σε προδίδουν..."

Σε τηλεοπτική της συνέντευξη δεν αρνείται την πιθανότητα ενός ακόμη γάμου. Δεν κάνει πλάνα όμως καθώς πλέον θα μπορούσε να παντρευτεί μόνο με την παρόρμηση της στιγμής. Mad, 25/12/2002

"Τα πράγματα στην Κύπρο λειτουργούν εντελώς διαφορετικά... Είναι η πατρίδα μου, είναι οι άνθρωποι μου, είναι μια μεγάλη – τεράστια αγκαλιά αγάπης ... στην Κύπρο εκτός, από την μεγάλη φόρτιση συναισθημάτων, είναι πια η κάθε μου συναυλία μια κατάθεση ψυχής ... Έχω την υποχρέωση για τους συμπατριώτες μου να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό..
Οι συναυλίες της Κύπρου με γεμίζουν, με δυναμώνουν, με φορτίζουν, μου γεμίζουν τις "μπαταρίες" μου, είναι η τροφή μου, είναι τα πάντα για να προχωρήσω παρακάτω... Οι συμπατριώτες μου καταφέρνουν με την παρουσία τους στο γήπεδο, αλλά και την μεγάλη τους αγάπη, να με ανανεώνουν... Τους χρωστάω ένα μεγάλο – αληθινό ευχαριστώ..."

"Τόσα χρόνια που τραγουδάω δεν έχω βραχνιάσει ποτέ τόσο όσο τώρα που φώναζα γκόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ!", για το θρίαμβο στο Euro της Πορτογαλίας

"Σε κάθε δίσκο μας με το Νίκο θεωρούσαμε ότι κάποιο κομμάτι ήταν λάθος, είτε στο στίχο, είτε όπως είχε ενορχηστρωθεί, είτε στη μουσική. Θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος δεν έχει κανένα λάθος." Megalicious chart live, Mega Channel, 11/05

28/2/2006 Η Άννα δίνει μια μεγάλη και αποκαλυπτική συνέντευξη στην έκτακτη εκπομπή "Feel the fun" της ΝΕΤ και στους παρουσιαστές της Γιώργο Καπουτζίδη και Ζέτα Μακρυπούλια. Αιτία, η συμμετοχή της στη Eurovision της Αθήνας. Τόπος, το κατάμεστο από fans Club 22. Τα συναισθήματα πολλά καθώς οι εξαίρετοι παρουσιαστές και το team της εκπομπής έχουν πολλές εκπλήξεις γι αυτήν. Επίσκεψη στην Κύπρο με την κόρη της και περιήγηση στα μέρη που μεγάλωσε και που συχνάζει ακόμη και τώρα όταν είναι στο νησί, συνομιλία με τους γονείς της και άλλους κοντινούς και μακρινούς συγγενείς, ενθύμια από το παρελθόν, flashbacks στη καριέρα της και πλήθος διασήμων να μιλούν για εκείνη και να της εύχονται τα καλύτερα για το διαγωνισμό. Τα γυρίσματα διήρκεσαν πάνω από 4 ώρες αλλά παρά την εξόντωση όλων, η επαφή Άννας, κοινού και παρουσιαστών ήταν πολύ ζεστή και άφησε τους πάντες με την καλύτερη εντύπωση...

Nothing to wear!

"Εμείς δέσαμε από την αρχή, γιατί μοιάζουμε. ∆εν είμαστε ντίβες. Στην κουβέντα πάνω, μου είπε ότι θα έδινε μια συναυλία στην Κύπρο και του είπα ότι, αφού δεν κατάφερα να τον δω στην Ελλάδα, θα πήγαινα να τον δω στην πατρίδα μου. Τότε μου έκανε την πρόταση. "Είναι τιμή μου να τραγουδήσουμε μαζί. Πώς θα σου φαινόταν να μάθεις τα λόγια του '1973';". Μου άρεσε αυτό το τραγούδι γιατί ήταν συμβολικό. Εκείνη τη χρονολογία έφυγα από την Κύπρο με όνειρα και ελπίδες για μια καριέρα και τώρα θα ξαναγύριζα να πω αυτό το κομμάτι μαζί του. Ήταν και για μένα τιμή να τραγουδήσουμε μαζί. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν με ένα CD player κολλημένο στα αφτιά για να μάθω τα λόγια και τη μουσική. ∆εν κάναμε παρά μόνο μία πρόβα με μια κιθάρα. Το μόνο που μου είπε λίγο πριν ανέβω στη σκηνή ήταν πως "Ό,τι κι αν κάνω την ώρα που θα τραγουδάμε µη δώσεις σημασία. Απλά αντιμετώπισέ με". Ήταν υπέροχη στιγμή. Μαγική. Το βράδυ πριν κοιμηθεί μου έστειλε ένα γλυκό μήνυμα που έλεγε "Σε ευχαριστώ πολύ, πέρασα πολύ όμορφα μαζί σου στη σκηνή" Down Town, 7/08

"Την Παρασκευή το βράδυ, έζησα μια από τις πιο περίεργες νύχτες της ζωής μου, την πιο άσχημη, την πιο τραγική. Μέσα σε δευτερόλεπτα, η μεγάλη μου χαρά και λαχτάρα να βγώ μετά από 4 χρόνια περίπου να τραγουδήσω μπροστά στους συμπατριώτες μου μετατράπηκε σε ένα αναπάντεχο δράμα.
Πρώτα το σοκ που είδα το συνεργάτη μου στη σκηνή του ατυχήματος να αιμορραγεί ακίνητος, παράλληλα η πίεση που ένιωθα μέσα μου για μια ευθύνη που είχα, να ολοκληρώσω τη συναυλία. Ο Greg Ladanyi που γνώρισα ενάμιση χρόνο πριν έγινε ο παραγωγός του τελευταίου δίσκου που έκανα, έγινε ο manager μου και πάνω απ' όλα έγινε ένας καλός και αληθινός φίλος που μόνο αγάπη είχε μέσα του για μένα, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου που κι αυτοί με τη σειρά τους τον αγάπησαν και τον εμπιστεύτηκαν. Έκανε ένα διάλειμμα μέχρι που γνωριστήκαμε και θυμάμαι πως μ' ευχαριστούσε συχνά που του έδωσα ξανά την έμπνευση να κάνει μουσική, που τόσο αγαπάει. Έχασε τη ζωή του σε μια στιγμή που ήταν χαρούμενος και έτοιμος να πραγματοποιήσει όλα τα όνειρα που έκανε για μένα. Θεωρώ σημαντικό να πω πως η οικογένειά του αποφάσισε να γίνει δωρητής των οργάνων του κι έτσι ο Greg φεύγει αφήνοντας κάτι όμορφο πίσω του, που μπορεί να βοηθήσει άλλους ανθρώπους να σώσουν τη ζωή τους. Εμένα μου άφησε την αγάπη του, τη φιλία του και την αφοσίωσή του και τις πιο όμορφες αναμνήσεις από τις ώρες που δουλεύαμε παρέα, κυρίως στο στούντιο. Το μόνο που εύχομαι είναι να είναι κάπου καλύτερα τουλάχιστον από αυτό τον κόσμο που ζούμε εμείς που μένουμε πίσω.", μήνυμα για το θάνατο του επιστήθιου φίλου και παραγωγού της.

“Δε φοβάμαι να πάω κόντρα στην εικόνα μου. Παρ᾽ ό, τι φαίνεται πως στρατηγικά είμαι πολύ οργανωμένη σε ό, τι κάνω, αυτό δεν ισχύει. Όχι μόνο δεν φοβάμαι, αλλά με ερεθίζει τρομερά η ιδέα να τα αφήσω όλα αυτά που έχω κάνει για κάτι καινούριο. Είμαι λίγο σαν την Έμμα Τόμσον στα ῾Απομεινάρια μιας μέρας῾. Σαν άνθρωπος πιστεύω στο ῾σου δίνω εγώ πρώτη και δείξε μου και εσύ τι θέλεις῾. Αυτό κάνω και στη ζωή και στη δουλειά μου.” , Συνέντευξη στο ΒημαGazino, 5/12/10

«Με τον Καρβέλα ανθρώπινο διαζύγιο πήρα, καλλιτεχνικό ποτέ. Δυο χρόνια δεν δουλέψαμε μαζί και για να ακριβολογούμε έβγαλα μόνο έναν δίσκο χωρίς τον Νίκο, το «Απαγορευμένο». Θεωρώ ότι μας έκανε καλό η μεταξύ μας «αποχή». Όταν δυο άνθρωποι είναι συνέχεια μαζί, κάποια στιγμή έχουν ανάγκη την απόσταση. Πρέπει να πάρουν μια ανάσα. Με τον Νίκο δεν είμαστε μόνο φίλοι, είμαστε αδέλφια»
9 Δεκεμβρίου, Πρώτο Θέμα

«Μετανιώνω για μερικές συνεργασίες μου γιατί στην πορεία κατάλαβα ότι δεν ταιριάζαμε. Τα τραγούδια, το κοινό, οι απόψεις οι καλλιτεχνικές. Είναι μεγάλη καταπίεση να είσαι κάθε βράδυ σε μια κατάσταση που δεν σε φτιάχνει. Ποτέ δεν έκανα τη δουλειά αυτήν με το σκεπτικό του μεροκάματου. Κάθε βράδυ τα δίνω όλα σαν να είναι η τελευταία φορά, ξεριζώνω μανιασμένα και την τελευταία χορδή μου μέχρι ό,τι ώρα πάει. Οταν όμως κάνεις λάθος επιλογή και συνειδητοποιείς ότι τα κίνητρά σου δεν ήταν τελικά αγνά καλλιτεχνικά, εκεί λες «καλά να πάθω». Ολοι έχουμε δουλέψει κάποιες φορές με γνώμονα τα χρήματα, αλλά τις λίγες φορές που φέρθηκα επιπόλαια στις επιλογές το πλήρωσα. Και μου υποσχέθηκα να μην το ξανακάνω ποτέ!»

TV ΕΘΝΟΣ, 28/4

"Δύο φορές με έβαλε στο μάτι η Εκκλησία. Την πρώτη φορά με κατηγόρησαν για άσεμνη συμπεριφορά επειδή τραγουδούσα και... έκλεινα τα μάτια μου (1970) και τη δεύτερη, όταν κάναμε τους Δαίμονες (1990), θεώρησαν τον Καρβέλα και μένα "σατανιστές", επειδή το θέμα της ροκ όπερας καταπιανόταν με θέματα Σατανισμού και Δαιμονισμού"
Down Town Κύπρου 24/8